Handbook:PPC64/Installation/Networking
Automatyczne wykrywanie sieci
Może to po prostu działa?
Jeśli system jest podłączony do sieci Ethernet z serwerem DHCP, jest bardzo prawdopodobne, że sieć została już skonfigurowana automatycznie. Jeśli tak, to wiele poleceń obsługujących sieć na płycie instalacyjnej, takich jak ssh, scp, ping, irssi, wget i links, będzie działać natychmiast.
Ustal nazwy interfejsów
Polecenie ifconfig
Jeśli sieć została skonfigurowana, polecenie ifconfig powinno wyświetlić jeden lub więcej interfejsów sieciowych (oprócz lo). W poniższym przykładzie pojawia się eth0:
root #ifconfigeth0 Link encap:Ethernet HWaddr 00:50:BA:8F:61:7A
inet addr:192.168.0.2 Bcast:192.168.0.255 Mask:255.255.255.0
inet6 addr: fe80::50:ba8f:617a/10 Scope:Link
UP BROADCAST RUNNING MULTICAST MTU:1500 Metric:1
RX packets:1498792 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0
TX packets:1284980 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0
collisions:1984 txqueuelen:100
RX bytes:485691215 (463.1 Mb) TX bytes:123951388 (118.2 Mb)
Interrupt:11 Base address:0xe800
W wyniku przejścia w kierunku przewidywalnych nazw interfejsów sieciowych, nazwa interfejsu eth0 w systemie może się znacznie różnić od starej konwencji nazewnictwa. Najnowsze nośniki instalacyjne mogą pokazywać zwykłe nazwy interfejsów sieciowych, takie jak eno0, ens1 lub enp5s0. Poszukaj interfejsu w danych wyjściowych ifconfig, który ma adres IP powiązany z siecią lokalną.
Jeśli nie zostały wyświetlone żadne interfejsy, gdy użyto standardowego polecenia ifconfig, spróbuj użyć tego samego polecenia z opcją
-a. Ta opcja wymusza na narzędziu wyświetlanie wszystkich interfejsów sieciowych wykrytych przez system, niezależnie od tego, czy są włączone, czy wyłączone. Jeśli ifconfig -a nie daje żadnych wyników, oznacza to, że sprzęt jest uszkodzony lub sterownik interfejsu nie został załadowany do jądra. Obie sytuacje wykraczają poza zakres niniejszego podręcznika. Aby uzyskać pomoc, skontaktuj się z #gentoo (webchat).Polecenie ip
Jako alternatywę dla ifconfig można użyć polecenia ip do określenia nazw interfejsów. Poniższy przykład przedstawia dane wyjściowe funkcji ip addr (z innego systemu, więc wyświetlane informacje różnią się od poprzedniego przykładu):
root #ip addr2: eno1: <BROADCAST,MULTICAST,UP,LOWER_UP> mtu 1500 qdisc pfifo_fast state UP group default qlen 1000
link/ether e8:40:f2:ac:25:7a brd ff:ff:ff:ff:ff:ff
inet 10.0.20.77/22 brd 10.0.23.255 scope global eno1
valid_lft forever preferred_lft forever
inet6 fe80::ea40:f2ff:feac:257a/64 scope link
valid_lft forever preferred_lft forever
Powyższe dane wyjściowe mogą być nieco bardziej skomplikowane do odczytania niż alternatywne. Nazwa interfejsu w powyższym przykładzie następuje bezpośrednio po numerze; to jest eno1.
W pozostałej części tego podręcznika zakładamy, że działający interfejs sieciowy nosi nazwę eth0.
Opcjonalnie: Konfiguracja serwera proxy
Jeśli dostęp do Internetu odbywa się za pośrednictwem serwera proxy, podczas instalacji konieczne jest skonfigurowanie informacji o serwerze proxy. Definiowanie proxy jest bardzo łatwe: wystarczy zdefiniować zmienną, która zawiera informacje o serwerze proxy.
Certain text-mode web browsers such as links can also make use of environment variables that define web proxy settings; in particular for the HTTPS access it also will require the https_proxy environment variable to be defined. While Portage will be influenced without passing extra run time parameters during invocation, links will require proxy settings to be set.
W większości przypadków wystarczy zdefiniować zmienne za pomocą nazwy hosta serwera. Na przykład zakładamy, że serwer proxy nazywa się proxy.gentoo.org, a port to 8080.
The
# symbol in the following commands is a comment. It has een added for clarity only and does not need to be typed when entering the commands.Aby skonfigurować HTTP proxy (dla ruchu HTTP i HTTPS):
root #export http_proxy="http://proxy.gentoo.org:8080"Jeśli serwer proxy wymaga nazwy użytkownika i hasła, użyj następującej składni zmiennej:
http://nazwa_użytkownika:hasło@proxy.gentoo.org:8080
Start links using the following parameters for proxy support:
user $links -http-proxy ${http_proxy} -https-proxy ${https_proxy} Aby skonfigurować FTP proxy:
root #export ftp_proxy="ftp://proxy.gentoo.org:8080"Start links using the following parameter for a FTP proxy:
user $links -ftp-proxy ${ftp_proxy} Aby skonfigurować RSYNC proxy:
root #export RSYNC_PROXY="proxy.gentoo.org:8080"Testowanie sieci
Spróbuj spingować serwer DNS twojego dostawcy internetu (znajdujący się w /etc/resolv.conf), jak również wybraną stronę internetową. Zapewnia to, że sieć działa poprawnie i że pakiety sieciowe docierają do sieci, rozpoznawanie nazw DNS działa poprawnie itp.
root #ping -c 3 www.gentoo.orgJeśli wszystko zadziała, to pozostałą część tego rozdziału można pominąć i przejść od razu do następnego kroku instrukcji instalacji (Przygotowanie dysków).
Automatyczna konfiguracja sieci
Jeśli sieć nie zadziała od razu, niektóre nośniki instalacyjne pozwalają użytkownikowi na użycie net-setup (dla sieci zwykłych lub bezprzewodowych), pppoe-setup (dla użytkowników ADSL) lub pptp (dla użytkowników PPTP).
Jeśli nośnik instalacyjny nie zawiera żadnego z tych narzędzi, przejdź do Ręcznej konfiguracja sieci.
- Regular Ethernet users should continue with Default: Using net-setup
- ADSL users should continue with Alternative: Using PPP
- PPTP users should continue with Alternative: Using PPTP
Domyślnie: Używając net-setup
Najprostszym sposobem skonfigurowania sieci, jeśli nie została skonfigurowana automatycznie, jest uruchomienie skryptu net-setup:
root #net-setup eth0net-setup zada kilka pytań dotyczących środowiska sieciowego. Kiedy wszystko zostanie zrobione, połączenie sieciowe powinno działać. Przetestuj połączenie sieciowe zgodnie z wcześniejszym opisem. Jeśli testy wypadną pozytywnie, gratulujemy! Pomiń resztę tej sekcji i przejdź do Przygotowanie dysków.
Jeśli sieć nadal nie działa, przejdź do Ręcznej konfiguracji sieci.
Alternatywa: Używając PPP
Zakładając, że do połączenia z Internetem potrzebne jest PPPoE, płyta instalacyjna (dowolna wersja) ułatwiła sprawę, dołączając ppp. Użyj dostarczonego skryptu pppoe-setup, aby skonfigurować połączenie. Podczas konfiguracji urządzenie Ethernet, które jest podłączone do modemu ADSL, zostanie zapytane o nazwę użytkownika i hasło, adresy IP serwerów DNS oraz o to, czy podstawowa zapora jest potrzebna, czy nie.
root #pppoe-setup
root #pppoe-startJeśli coś pójdzie nie tak, sprawdź dokładnie, czy nazwa użytkownika i hasło są poprawne, patrząc na etc/ppp/pap-secrets lub /etc/ppp/chap-secrets i upewnij się, że używasz odpowiedniego urządzenia Ethernet. Jeśli urządzenie Ethernet nie istnieje, należy załadować odpowiednie moduły sieciowe. W takim przypadku przejdź do Ręcznej konfiguracji sieci, ponieważ zostanie tam wyjaśnione, jak załadować odpowiednie moduły sieciowe.
Jeśli wszystko zadziałało, przejdź do Przygotowania dysku.
Alternatywa: Używając PPTP
Jeśli potrzebna jest obsługa PPTP, użyj pptpclient, który jest dostarczany na instalacyjnych dyskach CD. Jednak najpierw upewnij się, że konfiguracja jest prawidłowa. Edytuj /etc/ppp/pap-secrets lub /etc/ppp/chap-secrets, aby zawierały poprawną kombinację nazwy użytkownika i hasła:
root #nano -w /etc/ppp/chap-secretsNastępnie dostosuj /etc/ppp/options.pptp, jeśli jest to konieczne:
root #nano -w /etc/ppp/options.pptpPo wykonaniu wszystkich czynności uruchom pptp (wraz z opcjami, których nie można ustawić w options.pptp), aby połączyć się z serwerem:
root #pptp <adres ip serwera>Teraz przejdź do Przygotowanie dysków.
Ręczna konfiguracja sieci
Ładowanie odpowiednich modułów sieciowych
Podczas uruchamiania płyty instalacyjnej CD, próbuje ona wykryć wszystkie urządzenia sprzętowe i ładuje odpowiednie moduły jądra (sterowniki) do obsługi sprzętu. W zdecydowanej większości wypadków sprawdza się bardzo dobrze. Jednak w niektórych przypadkach może ona nie ładować automatycznie potrzebnych modułów jądra.
Jeśli wykonanie net-setup lub pppoe-setup nie powiodło się, to możliwe, że karta sieciowa nie została znaleziona podczas ładowania obrazu instalacyjnego. Oznacza to, że użytkownicy mogą być zmuszeni do ręcznego ładowania odpowiednich modułów jądra.
Aby dowiedzieć się, jakie moduły jądra są dostarczane dla sieci, użyj polecenia ls:
root #ls /lib/modules/`uname -r`/kernel/drivers/netJeśli został znaleziony sterownik dla urządzenia sieciowego, użyj modprobe, aby załadować moduł jądra. Na przykład, aby załadować moduł pcnet32:
root #modprobe pcnet32Aby sprawdzić, czy została wykryta karta sieciowa, użyj ifconfig. Wykryta karta sieciowa spowodowałaby coś takiego (ponownie, eth0 to tylko przykład):
root #ifconfig eth0eth0 Link encap:Ethernet HWaddr FE:FD:00:00:00:00
BROADCAST NOARP MULTICAST MTU:1500 Metric:1
RX packets:0 errors:0 dropped:0 overruns:0 frame:0
TX packets:0 errors:0 dropped:0 overruns:0 carrier:0
collisions:0 txqueuelen:0
RX bytes:0 (0.0 b) TX bytes:0 (0.0 b)
Jeśli jednak zostanie wyświetlony następujący błąd, karta sieciowa nie została wykryta:
root #ifconfig eth0eth0: error fetching interface information: Device not found
Dostępne nazwy interfejsów sieciowych w systemie można wyświetlić w systemie plików /sys:
root #ls /sys/class/netdummy0 eth0 lo sit0 tap0 wlan0
W powyższym przykładzie znaleziono 6 interfejsów. eth0 to najprawdopodobniej (przewodowa) karta sieciowa Ethernet, podczas gdy wlan0 to karta bezprzewodowa.
Zakładając, że karta sieciowa została wykryta, spróbuj ponownie net-setup lub pppoe-setup (powinno teraz działać), ale dla napalonych ludzi wyjaśniamy również jak skonfigurować sieć ręcznie.
Wybierz jedną z następujących sekcji w zależności od konfiguracji sieci:
- Using DHCP for automatic IP retrieval
- Preparing for wireless access if a wireless network is used
- Understanding network terminology explains the basics about networking
- Using ifconfig and route explains how to set up networking manually
Używając DHCP
DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) umożliwia automatyczne otrzymywanie informacji sieciowych (adres IP, maska sieci, adres rozgłoszeniowy, brama, serwery nazw itp.). Działa to tylko wtedy, gdy w sieci znajduje się serwer DHCP (lub jeśli dostawca usług internetowych zapewnia usługę DHCP). Aby interfejs sieciowy odbierał te informacje automatycznie, użyj dhcpcd:
root #dhcpcd eth0Niektórzy administratorzy sieci wymagają, aby system używał nazwy hosta i nazwy domeny podanych przez serwer DHCP. W takim przypadku użyj:
root #dhcpcd -HD eth0Jeśli zadziałało (spróbuj spingować jakiś serwer internetowy, taki jak 8.8.8.8 Google lub 1.1.1.1 Cloudflare), wtedy wszystko zostało ustawione i możesz kontynuować. Pomiń resztę tej sekcji i przejdź do Przygotowanie dysków.
Przygotowanie do dostępu bezprzewodowego
Support for the iw command might be architecture-specific. If the command is not available see if the net-wireless/iw package is available for the current architecture. The iw command will be unavailable unless the net-wireless/iw package has been installed.
When using a wireless (802.11) card, the wireless settings need to be configured before going any further. To see the current wireless settings on the card, one can use iw. Running iw might show something like:
root #iw dev wlp9s0 infoInterface wlp9s0 ifindex 3 wdev 0x1 addr 00:00:00:00:00:00 type managed wiphy 0 channel 11 (2462 MHz), width: 20 MHz (no HT), center1: 2462 MHz txpower 30.00 dBm
Aby sprawdzić bieżące połączenie:
root #iw dev wlp9s0 linkNot connected.
lub
root #iw dev wlp9s0 linkConnected to 00:00:00:00:00:00 (on wlp9s0) SSID: GentooNode freq: 2462 RX: 3279 bytes (25 packets) TX: 1049 bytes (7 packets) signal: -23 dBm tx bitrate: 1.0 MBit/s
Some wireless cards may have a device name of wlan0 or ra0 instead of wlp9s0. Run ip link to determine the correct device name.
For most users, there are only two settings needed to connect, the ESSID (aka wireless network name) and, optionally, the WEP key.
- Najpierw upewnij się, że interfejs jest aktywny:
root #ip link set dev wlp9s0 up
- Aby połączyć się z otwartą siecią o nazwie "GentooNode":
root #iw dev wlp9s0 connect -w GentooNode
- Aby połączyć się za pomocą szesnastkowego klucza WEP, poprzedź klucz przedrostkiem
d::
root #iw dev wlp9s0 connect -w GentooNode key 0:d:1234123412341234abcd
- Aby połączyć się za pomocą klucza ASCII WEP:
root #iw dev wlp9s0 connect -w GentooNode key 0:jakies-haslo
Jeśli sieć bezprzewodowa jest wymaga szyfrowania WPA lub WPA2, należy użyć wpa_supplicant. Więcej informacji na temat konfigurowania sieci bezprzewodowych w Gentoo Linux można znaleźć w rozdziale Sieć bezprzewodowa w Podręczniku Gentoo.
Confirm the wireless settings by using iw dev wlp9s0 link. Once wireless is working, continue configuring the IP level networking options as described in the next section (Understanding network terminology) or use the net-setup tool as described previously.
Zrozumienie terminologii sieciowej
If the IP address, broadcast address, netmask and nameservers are known, then skip this subsection and continue with Using ifconfig and route.
If all of the above fails, the network will need to be configured manually. This is not difficult at all. However, some knowledge of network terminology and basic concepts might be necessary. After reading this section, users will know what a gateway is, what a netmask serves for, how a broadcast address is formed and why systems need nameservers.
In a network, hosts are identified by their IP address (Internet Protocol address). Such an address is perceived as a combination of four numbers between 0 and 255. Well, at least when using IPv4 (IP version 4). In reality, such an IPv4 address consists of 32 bits (ones and zeros). Let's view an example:
Adres IP (liczby): 192.168.0.2
Adres IP (bity): 11000000 10101000 00000000 00000010
-------- -------- -------- --------
192 168 0 2
The successor of IPv4, IPv6, uses 128 bits (ones and zeros). In this section, the focus is on IPv4 addresses.
Such an IP address is unique to a host as far as all accessible networks are concerned (i.e. every host that one wants to be able to reach must have a unique IP address). In order to distinguish between hosts inside and outside a network, the IP address is divided in two parts: the network part and the host part.
The separation is written down with the netmask, a collection of ones followed by a collection of zeros. The part of the IP that can be mapped on the ones is the network-part, the other one is the host-part. As usual, the netmask can be written down as an IP address.
Adres IP: 192 168 0 2
11000000 10101000 00000000 00000010
Maska podsieci: 11111111 11111111 11111111 00000000
255 255 255 0
+--------------------------+--------+
Sieć Host
Innymi słowy, 192.168.0.14 jest częścią przykładowej sieci, ale 192.168.1.2 nie.
The broadcast address is an IP address with the same network-part as the network, but with only ones as host-part. Every host on the network listens to this IP address. It is truly meant for broadcasting packets.
Adres IP: 192 168 0 2
11000000 10101000 00000000 00000010
Rozgłoszeniowy: 11000000 10101000 00000000 11111111
192 168 0 255
+--------------------------+--------+
Sieć Host
To be able to surf on the Internet, each computer in the network must know which host shares the Internet connection. This host is called the gateway. Since it is a regular host, it has a regular IP address (for instance 192.168.0.1).
Previously we stated that every host has its own IP address. To be able to reach this host by a name (instead of an IP address) we need a service that translates a name (such as dev.gentoo.org) to an IP address (such as 64.5.62.82). Such a service is called a name service. To use such a service, the necessary name servers need to be defined in /etc/resolv.conf.
In some cases, the gateway also serves as a nameserver. Otherwise the nameservers provided by the ISP need to be entered in this file.
To summarize, the following information is needed before continuing:
| Network item | Example |
|---|---|
| The system IP address | 192.168.0.2 |
| Netmask | 255.255.255.0 |
| Broadcast | 192.168.0.255 |
| Gateway | 192.168.0.1 |
| Nameserver(s) | 195.130.130.5, 195.130.130.133 |
Using ifconfig and route
Employing tools from the sys-apps/net-tools package, setting up the network manually generally consists of three steps:
- Assign an IP address using the ifconfig command.
- Set up routing to the gateway using the route command.
- Finish up by placing valid nameserver IPs in the /etc/resolv.conf file.
To assign an IP address, the IP address, broadcast address, and netmask are needed. Execute the following command, substituting ${IP_ADDR} with the target IP address, ${BROADCAST} with the target broadcast address, and ${NETMASK} with the target netmask:
root #ifconfig eth0 ${IP_ADDR} broadcast ${BROADCAST} netmask ${NETMASK} upTo configure routing using route, substitute the ${GATEWAY} value with the appropriate gateway IP address:
root #route add default gw ${GATEWAY} Now open the /etc/resolv.conf file using a text editor:
root #nano -w /etc/resolv.confFill in the nameserver(s) using the following as a template substituting ${NAMESERVER1} and ${NAMESERVER2} with nameserver IP addresses as necessary. More than one nameserver can be added:
/etc/resolv.confDefault resolv.conf templatenameserver ${NAMESERVER1}
nameserver ${NAMESERVER2}
Now test the network by pinging an Internet server (like Google's 8.8.8.8 or Cloudflare's 1.1.1.1). Once connected, continue with Preparing the disks.